Prof. dr hab. inż. Krzysztof MAGNUCKI

Krzysztof Magnucki urodził się 17 sierpnia 1946 r. we wsi Raków w powiecie kępińskim w Wielkopolsce. W latach 1953-60 uczęszczał do Szkoły Podstawowej (7-mio letniej) w Rakowie, a po jej ukończeniu rozpoczął naukę w Technikum Kolejowym (5-cio letnim) w Ostrowie Wlkp., które ukończył w 1965 roku w zakresie ruch i przewozy kolejowe uzyskując świadectwo maturalne. Następnie, po zdanym egzaminie wstępnym, został przyjęty na Politechnikę Poznańską na Wydział Budowy Maszyn (11 semestrów). Pod koniec trzeciego roku studiów zdecydował się na podjęcie dodatkowych studiów na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Matematyki-Fizyki-Chemii (8 semestrów). Uczelnie te ukończył jednocześnie w 1971 roku uzyskując w marcu tytuł zawodowy mgra inż., a w maju mgra matematyki.

Pracę rozpoczął w 1971 roku jako asystent stażysta w Zakładzie Wytrzymałości Materiałów Politechniki Poznańskiej, a po ukończeniu stażu, od października 1971 r. podjął pracę w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym PTK/Ośrodku Badawczo Rozwojowym Pojazdów Szynowych w Poznaniu, gdzie zajmował się projektowaniem konstrukcji taboru kolejowego zdobywając doświadczenie konstruktorskie. Następnie, w 1975 r. powrócił do Politechniki Poznańskiej kierunkując swe zainteresowania zawodowe na badania podstawowe w zakresie teorii konstrukcji cienkościennych, w tym konstrukcji warstwowych, uzyskując kolejno stopnie naukowe dra w 1978 r., dra habilitowanego w 1994 r. oraz tytuł profesora nauk technicznych w 2001 roku. W latach 1995-2002 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej/Uniwersytecie Zielonogórskim w Zielonej Górze na stanowisku prof. nadzwyczajnego, gdzie kierował Zakładem Zastosowań Technik Komputerowych, a w latach 1999-2001 był dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Techniki. Podczas pracy na Uczelniach pozostawał w stałym kontakcie z przemysłem czynnie uczestnicząc w konstruowaniu przede wszystkim zbiorników transportowych lub magazynowych dla materiałów niebezpiecznych w tym paliw płynnych, które były wytwarzane na potrzeby przemysłu krajowego oraz na eksport. Zdobył również pewne zagraniczne doświadczenie konstruktorskie, od października 1990 do kwietnia 1991 pracował w Biurze Konstrukcji Stalowych w Helsinkach w Finlandii, gdzie prowadził obliczenia wytrzymałościowe konstrukcji przeznaczonych do posadowienia w strefach narażonych na obciążenia sejsmiczne.

Pewnym podsumowaniem działalności badawczej są książki – monografie, które można zestawić w dwóch grupach badań: stosowanych, wynikających przede wszystkim ze współpracy z przemysłem, np. 1) Magnucki K., Szyc W.: Układy prętowe o cienkościennych przekrojach otwartych. Zielona Góra, Wyd. WSP im. T. Kotarbińskiego 1997, monografia autorska 2) Wytrzymałość i optymalizacja zbiorników cienkościennych. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa – Poznań 1998, oraz 3) Magnucki K., Szyc W.: Wytrzymałość materiałów w zadaniach. Pręty, płyty i powłoki obrotowe. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Poznań 2000; podstawowych, wynikających z badań własnych lub grantów, np. monografia współautorska 4) Magnucki K., Ostwald M. (red): Stateczność i optymalizacja konstrukcji trójwarstwowych. Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji w Radomiu, Poznań-Zielona Góra 2001, która została wyróżniona nagrodą zespołową Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w 2002 roku, 5) Magnucki K., Szyc W. (red.): Wytrzymałość i stateczność belek i płyt trójwarstwowych z rdzeniem z pianki metalowej. Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, 2012.

Współpracę z przemysłem kontynuował do końca XX wieku, po jej zakończeniu rozpoczął intensywną działalność naukową w zakresie badań podstawowych ukierunkowanych na wytrzymałość, stateczność i optymalizację konstrukcji cienkościennych. Tematyką tą zainteresował wielu Kolegów, zwłaszcza młodszych, którzy prowadzą własne badania pod jego kierunkiem, a efektem tego są liczne artykuły publikowane w renomowanych czasopismach specjalistycznych wyróżnionych w Journal Citation Reports – JCR oraz na konferencjach międzynarodowych. Prace te są wykazane w bazie Web of Science.

Profesor Krzysztof Magnucki jest autorem lub współautorem ponad 300 prac, w tym 10 monografii, 21 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach Polskiej Akademii Nauk, 52 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach wyróżnionych w Journal Citation Reports, 45 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach technicznych, 71 prac przedstawionych na konferencjach krajowych i opublikowanych w materiałach tych konferencji oraz 81 prac przedstawionych na konferencjach międzynarodowych i opublikowanych w materiałach tych konferencji. Ponadto, jest autorem lub współautorem około 40 prac niepublikowanych dla przemysłu, 4 wzorów użytkowych dotyczących cystern drogowych oraz 14 patentów, a także 7 podręczników akademickich. W bazie Web of Science posiada 60 publikacji, indeks Hirscha h=11. Należy zaznaczyć, że jest uznanym specjalistą z mechaniki konstrukcji w kraju i zagranicą. Kilkakrotnie, na zaproszenie organizatorów konferencji, przedstawił referaty plenarne na konferencjach krajowych oraz międzynarodowych. Recenzuje od wielu lat prace naukowe przesyłane do czasopism JCR, od 2012 roku jest członkiem międzynarodowej grupy specjalistów Shell Buckling People.

Profesor Krzysztof Magnucki jest doświadczonym i cenionym zwłaszcza przez studentów nauczycielem akademickim. Prowadził ćwiczenia laboratoryjne, ćwiczenia rachunkowe, seminaria dyplomowe oraz wykłady z różnych przedmiotów i nadal prowadzi, np. z wytrzymałości materiałów, modelowania konstrukcji, podstaw konstrukcji maszyn, wytrzymałości konstrukcji cienkościennych, stateczności konstrukcji, wypromował wielu inżynierów, magistrów, magistrów inżynierów oraz jedenastu doktorów.

Czynnie działał również w obszarze organizacyjnym, pełnił lub pełni funkcje, np. na Politechnice Poznańskiej: kierownik Zakładu Wytrzymałości Materiałów i Konstrukcji od 2006 roku, dyrektor Instytutu Mechaniki Stosowanej od września 2012 do lutego 2014, członek Senatu PP w kadencji 2008-2012, oraz członek Senackiej Komisji ds. Nauki od 2008 roku. W latach 2003 – 2010 przewodniczący Komisji Nauk Mechanicznych i Budowlanych O/PAN w Poznaniu oraz członek Komitetu Mechaniki PAN w kadencjach 2012-2015 oraz 2016-2019. Zainicjował i współorganizował cztery konferencje: 1) Zbiorniki cienkościenne, Karłów 17-19 czerwiec 1998, 2) Thin-Walled Vessels, Karłów, 18-21 czerwiec 2001, 3) Thin-Walled Vessels, Karłów, 20-23 wrzesień 2004, 4) Zbiorniki i belki cienkościenne, Kołobrzeg, 17-19 wrzesień 2007. Współorganizował mini-sympozjum Thin-Walled Structures na Trzecim Polskim Kongresie Mechaniki (Gdańsk 8-11 września 2015), a obecnie przygotowuje jako organizator sesję specjalną Design, Modeling and Analysis of Thin Shell Structures na The 6th International Conference on Structural Engineering, Mechanics and Computation – SEMC 2016 w Cape Town, South Africa: 5-7 września 2016.

Za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania otrzymał w 2002 roku MEDAL KOMISJI EDUKACJI NARODOWEJ, następnie za osiągnięcia zawodowe został odznaczony w 2004 roku ZŁOTYM KRZYŻEM ZASŁUGI, a w 2012 roku KRZYŻEM KAWALERSKIM ORDERU ODRODZENIA POLSKI.